Co w nas siedzi... - sympatyków i członków Ruchu Szensztackiego

krzemo · Administrator

Zapraszam tutaj do dzielenia się refleksjami i spostrzeżeniami na temat tego co w nas pozostało i pozostanie po ty wyjeździe?

Czy coś zmienił On w Waszym codziennym szarym życiu?

Czy warto było jechać? Czy też była to zwykła wycieczka za granicę?

Jakie słowa lub wydarzenia zapamiętacie na długo? Może na zawsze?

Co mnie szczególnie ubogaciło? Może też co mnie uderzyło lub nawet zabolało?

Nie żalujcie klawiatury!!!

Szczurek

Wiem że ten wyjazd mógl być zwyczajnym wyjazdem, ale dla mnie jest on wielkim ale to wielkim znakiem od Boga, że jestem po to żeby mu służyć. Dawał mi do zrozumienia, że musze innym pokazać że jestem i pokazać, że On siedzi w moim sercu i daje wiele miłości jaką (probuje) darzyć innych ludzi. Miłością, która jest wielkim uczuciem. Wiele mi pozostało po tym wyjeździe szczególnie ta ludzkość, którą poznałem. Dzieki Wam czułem się jak byście byli moimi rodzeństwem, dziećmi Very Happy

oraz ludźmi bliskimi (żona) Razz

. Co do szarości mojego życia zmienil ten wyjazd dużo, zrozumiałem co to jest miłość i ... no ... wiecie co nie moge dokończyć nie mam weny po prostu... nie moge nic napisać, bo niewiem co pisać przed chwilą wiedziałem. Kiedyś dokończe tą myśl

pakmen

Temu wyjazdowi, albo raczej "pielgrzymce" wiele zawdzięczam. Nie tylko poznałam wielu wspaniałych ludzi z całego świata, nie tylko podszlifowałam jezyki, ale przede wszystkim miałam okazje doświadczyć jak wielki jest Szensztat i jak bardzo MTA łączy ludzi bez względu na kolor skóry, kulturę czy narodowość. To naprawdę w spaniałe, że z każdym pierwszy raz spotkanym człowiekiem, można było znaleźć temat do rozmowy choć czasami nie znało się wspólnego języka. Wielkie wrażenie wywarło też na mnie "Ojcze nasz" - nie rozumiałam, co mówi ktoś, kto stoi obok mnie, ale wiedziałam, że modli się do tego samego Boga o to samo co ja. Teraz wiem, a właściwie wydaje mi się, że wiem jak wielką moc ma Szensztat. Wizyty w Szensztat, Marienloh i Kolinii na pewno nie zapomnę, a w pamięci z pewnością zostaną słowa papieża: "Jesteście szczęśliwi, bo wierzycie w Chrystusa. Nie zatrzymujcie tej radości tylko dla siebie" Przez te prawie 3 tygonie czułam się tam jak w rodzinie, wśród najlepszych przyjaciół. Dziekuję Wam za to z całego mojego małego serduszka Smile

Agnieszka

Dla mnie wielką wartość miało zawarcie przymierza miłości za młodzież całego świata i z czasem zaczynam to coraz bardziej doceniać. Wielu moich przyjaciół i znajomych w sposób szczególny objęłam myślą w chwili zawierania tego przymierza, ale przecież "za młodzież całego świata" oznacza dosłownie "za młodzież całego świata", a więc także za tych, o których wtedy nie myślałam, a nawet za tych, których dopiero dane mi będzie poznać lub których nie poznam nigdy. W różnych sytuacjach na nowo to sobie uświadamiam, np. pewnego dnia kolega z klasy strasznie mnie zdenerwował, a ja, zamiast jakoś impulsywnie zareagować, pomyślałam po prostu: "Facet, ty jesteś tak irytujący, a ja również za ciebie zawarłam przymierze miłości!" I wiecie co? Odczułam niesamowitą satysfakcję! I odczuwam ją za każdym razem, gdy pomyślę, że w ten sposób (dodam: sprawdzony sposób, bo sama żyję w przymierzu już sporo czasu) powierzyłam kogoś szczególnej opiece MTA, choć większość z tych osób jest tego zupełnie nieświadoma.

pakmen

Masz rację, Agnieszko. Przymierze Miłości w intencji młodzieży całego świata również dla mnie było wyjątkowym przeżyciem. Gdy wypowiadałam "O Pani moja..." pomyślałam o moim przyjacielu. Jeszcze tuż przed moim wyjazdem miał ogromne problemy w życiu - było naprawdę bardzo ciężko, chciał odebrać sobie życie... Poleciłam go szczególnie opiece MTA - na Jej odpowiedź nie czekała długo. Gdy wracałam z Kolonii dostałam sms-a... mój przyjaciel napisał, że odzyskuje sens życia i a przed chwilą się zaręczył. Very Happy

To coś niesamowitego - nie sądziłam, że MTA zadziała tak szybko. To Przymierze w sposób szczególny pokazało mi, jak wielką rolę może odgrywać modlitwa w intencji innych.

Ela

Zgadzam się z wami, to przymierze coś zmieniło we mnie powoli to odkrywam.gdy ostatnio opowiadałam na spotkaniu marianek o tym wyjeżdzie-s.Bogdana mnie prosiła to nie wiedziałam od czego zacząć ,i co ja zdąże w ciągu 40min im opowiedzieć, zaczełam od przymierza co do którego dziewczynki miały wiele pytań,to mnie bardzo ucieszyło i myślę że to zaowocuje u nas w parafii.
chciałamdodać, że to co mówił o.Romuald żeby na każdy dzieńwybrać sobie osobęza którą chcemy się modlići pamiętać w tym dniu jest skuteczne- mój notes jest zapelniony imionami i codziennie o kimś pamietam to niezwykłe uczucie bo poprostu czasem o kimś zapominamy a to jest sposób by nie zapomnieci pomóc.

Szczurek

... więc powracając do mojej myślisz. To Miłość, którzą darzyliście mnie i ja mogłem Was, pokazał wielką zmanie we mnie, w moim sercu jak i w duszy. Nadal załuje, że to nie było Jan Paweł II, ale i Benedykt XVI, dał mi wiele szczeście. To przeżycie jak staliśmy wszyscy przy brzegu i czekaliśmy na Niego dało radość wielkiej grupie ludzi. Niektórzy mówili: "tyle zachodu żeby tylko zobaczyć biały punkcik na wielkim statku?". Może Oni byli ślepi, bo ja widziałem jeszcze uśmiechniętą twarz i odrazu zachciało mi się płakać, sam widok szcześcia drugiej osoby dawało taką radość z życia, że nadal się dziwie, że nie popłynełem tam do Niego Very Happy

. Także pobyt w Szensztat sprawił mi wielką radość. Nawet te wchodzenie pod wielką góre dawało mi nauke. Uczyło o cierpliwości, spokoju, a nawet radości (ale to dopiero po wejściu na góre Razz

). Czekam na nastepny taki wyjazd. Cały czas myśle o Tych ludziach co za Nich się modliliśmy. Narastają pytanie:
- Czy za mnie też się tak modlą?
- Czy jeszcze ich kiedyś zobacze?
- Czy szczerze się za Nich modliłem?
Czekam na chwile, kiedy w Szenszat znowu bedzie taki festiwal. Czekam na młodzież świata i modle się za nich. Wierze, że oni o mnie nie zapomnieli i modlą się także za mnie. Uczę się mocno Angielskiego, aby się z nimi dogadać i obiecałem to jednemu Ojcu Szensztackiemu:). Moja przysięga się spełni:D. Żegnam Was i pewno jeszcze dokończe moją myśl. Dzieki forum mam wiecej życia w Sobie, bo moge powspominać razem z Wami. Moi znajomi już powoli mają dość jak ciągle im mówie jakie miałem super przeżycie:), ale nie daje za wygraną nadal próbuje Ich namówić na taki wyjazd:D Very Happy

. Chce Ich nawrócić, że zabawa ze Chrześcijanami jest lepsza niż te wielce wychwalane. $zen$ztat Górą

blondynka (patrycja)

Dla mnie osobiście ten wyjazd był bardzo ważny pod wieloma względami... Cieszę się, że byłam w Szensztat i to właśnie czas spędzony tam, na tym miejscu zrobił na mnie ogromne wrażenie. Jeszcze nigdy nie spotkałam się z tyloma tak otwartymi ludźmi, dzięki temu czułam, że jestem całą sobą w naszym Ruchu i że mam, na kim polegać. To właśnie tam nastąpił pewnego rodzaju przełom w moim życiu... Zrozumiałam, że przed wyjazdem nie byłam tak bardzo związana z Ruchem, ponieważ tak, naprawde nic o nim nie wiedziałam... Teraz można powiedzieć, że już wiem dużo, ale i tak nie jestem jeszcze zaspokojona, chociaż teraz czuję, że jestem żywą częścią Ruchu Szensztackiego i to mnie podbudowuje...